Subskrybuj nasz kanał YouTube

YouTube
synergia
librus

Logowanie do e-Dziennika
smog
Poziom zanieczyszczenia powietrza
w okolicy szkoły

Sprawdź !
rodo
Informacja dotycząca przetwarzania
danych osobowych

Pobierz !

O patronie

Jan Brzechwa – właściwie Jan Wiktor Lesman (1900-66), urodził się w Żmerynce na Podolu, jego ojciec był pracownikiem kolei. J. Brzechwa podjął studia medyczne w Kazaniu, a następnie studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 1920-21 wziął udział jako ochotnik w wojnie polsko-radzieckiej. Z wykształcenia – prawnik specjalista w dziedzinie prawa autorskiego, z zamiłowania – poeta, satyryk, tłumacz, autor popularnych utworów dla dzieci. Stryjeczny brat Leśmiana, który jednak nie uznawał jego twórczości za prawdziwą literaturę.

Debiut Brzechwy przypadł na rok 1915, kiedy to opublikował pierwsze wiersze w piotrogrodzkim „Sztandarze” i kijowskich „Kłosach Ukraińskich”. Od 1918 pisał satyryczne teksty kabaretowe posługując się pseudonimem: Szerszeń i Szer-Szeń. Utwory liryczne publikował w „Skamandrze” i „Wiadomościach Literackich”. Wydał kilka tomików poetyckich: „Oblicza zamyślone” (1926), „Talizmany” (1929), „Trzeci krąg” (1932), „Piołun i obłok” (1935).

Popularność zdobył jako twórca wierszy dla dzieci, m. in. „Tańcowała igła z nitką” (1938), „Kaczka Dziwaczka” (1939), „Przygody pchły szachrajki” (1946), „Brzechwa dzieciom” (1953) oraz powieści „Akademia Pana Kleksa” (1946). Opublikował wspomnienia pt.: „Gdy owoc dojrzewa” (1958). Tłumaczył literaturę dziecięcą oraz utwory dramatyczne z języka rosyjskiego, m. in. Czechowa. Pseudonimem ‘Jan Brzechwa’ posługiwał się od 1946, natomiast pod prawdziwym nazwiskiem publikował artykuły z dziedziny prawa. Tematyka żydowska pojawiała się wyłącznie w utworach satyrycznych, np. w sztuce scenicznej „Moryc” (1927) napisanej wspólnie z J. Tuwimem i M. Hemarem.

Zawodowo pracował jako radca prawny, zajmując się ochroną praw autorskich, w 1924-39 w Związku Artystów i Kompozytorów Scenicznych (ZAiKS); w 1945-48 w Spółdzielni Wydawniczej „Czytelnik” i ponownie w ZAiKS. W 1953-55 był prezesem Rady ZAiKS, a od 1957 przewodniczącym Zarządu. W latach 1958-66 był członkiem Zarządu Polskiego Pen-Clubu. W 1965 otrzymał nagrodę I stopnia ministra kultury
i sztuki za całokształt twórczości.
jb9jb8jb7jb5jb6jb4jb1