W ostatni piątek przed feriami, 14 stycznia, obchodziliśmy w naszej szkole Dzień Dziwaka. Jest to jedno ze świąt nietypowych i na świecie obchodzone jest 7 stycznia (niestety był to dzień wolny).
Wymyślił je przed laty profesor Philip Zimbardo. Poprosił swoich studentów z Uniwersytetu Stanforda, by jednego dnia, w ramach eksperymentu przyszli na uczelnię w dziwacznych strojach. Psycholog chciał, by jego uczniowie zrozumieli, jak silny jest w nas konformizm, czyli lęk przed odrzuceniem, ośmieszeniem, niedostosowaniem się do grupy. I jak silnym trzeba być, by czasem zachować się niekonformistycznie. Można powiedzieć, że Dzień Dziwaka to swoista pochwała dziwactwa rozumianego jako umiejętność bycia sobą i obrony własnego zdania. W naszej społeczności szkolnej chcemy również pokazać, że „inny” nie musi oznaczać „gorszy”, że w innym ubraniu, w najróżniejszych okolicznościach, wciąż możemy pozostać sobą.
Zgodnie z tradycją panującą w naszej szkole, był to również DZIEŃ Z TELEFONEM, którego w innych dniach roku szkolnego, nie można używać.
Natomiast w holu szkoły można było pomalować sobie paznokcie lub przyjść do szkoły z już wcześniej zrobionym przepięknym manicure’em.
